Januari
Door: Anneke Siepelinga
Blijf op de hoogte en volg Anneke
28 Januari 2014 | Oeganda, Kampala
Ik ben hier nu zo'n twee weken maar het voelde toen ik hier aan kwam alsof ik niet weggeweest was. Blijkbaar kan ik de knop snel omzetten want toen ik in december thuis kwam voelde het ook zo.
Het werken hier zo weer opgepakt en het was leuk om de kinderen en de collega's weer te zien. Jurjanne en Corin (oprichters van Nafasi) waren er de eerste week ook. Zij kwamen naar Kampala om het huis te sluiten, maar het is anders gegaan! In de week voordat zij naar Oeganda gingen zijn er gesprekken gevoerd met een organisatie die interesse heeft in het huis en het werk wat wij hier doen. Toen Jurjanne en ik in het vliegtuig zaten en we een stop maakte in Kigali kreeg Jurjanne een sms dat zij bereid zijn Nafasi over te nemen. Wij waren moe van de reis en keken elkaar aan, OKE? Gebeurd dit echt?
En ja het is echt! Op het allerlaatste moment is er een keer gekomen in de toekomst van Nafasi en van de mensen die hier werken en voor de kinderen. God is Groot!! En ik ben dankbaar.
In de eerste week is hier een echtpaar gekomen om twee van de kinderen te adopteren. De rechtszaak is inmiddels geweest en nu is het wachten op de uitspraak. De ouders wonen ook in Nafasi in het guesthouse. Het is mooi om te zien hoe deze twee kids deze papa en mama direct accepteren, en om te zien hoe blij ze zijn. Maar er zijn hier nog drie meisjes, één van de meisjes is gehandicapt, zij is drie jaar oud en het is zo'n heerlijk vrolijk kind. Voor haar gaan we kijken voor een dagopvang zodat zij fysiotherapie kan krijgen. Dan de tweeling, voor hen is het moeilijk te zien dat de andere twee met hun papa en mama allemaal leuke dingen gaan doen. Maar gelukkig als de taxi eenmaal weg is met de familie dan is het ook weer snel goed. Ik ben met deze twee meiden een weekend weg geweest in een hotel met een zwembad. Helemaal geweldig vonden zij dat. Overdag was ik druk met ze maar ik dacht, oké vanavond gaan ze lekker vroeg slapen kan ik nog even lezen. Mooi niet! Ze sliepen rond 23.00 uur en om 7 uur 's morgens waren zij er weer! Maar ik heb het heel leuk gehad met hen.
Voor deze meiden is er nog geen oplossing, er is wel weer contact met de vader maar hij kan niet voor hen zorgen. Een familie hier in Uganda gaat ook lastig worden. Deze meiden hebben al zoveel mee gemaakt dat er nu voor hen naar de beste oplossing gezocht moet worden. Een familie waar ze de rest van hun leven kunnen blijven en veilig zijn.
Maar gelukkig hebben we nu weer tijd en kunnen zij nog hier blijven.
Verder ben ik hier gewoon lekker aan het werk. Het is niet druk dus kan ik ook lekker met de kinderen tutten. Ik ben met de tweeling een wandeling gaan maken en onderweg loop je dan door die kleine straatjes waar de mensen aan het werk zijn. Ik kwam langs een groep mensen die een spel aan het doen waren. Een vrouw vroeg mij wat ik met deze kinderen deed. Ik vroeg haar of zij boos was en zij zei ja. Toen zei ik dan moeten wij maar eens even praten. Ik ben er bij gaan zitten en heb hen verteld wat wij doe in Nafasi. We zijn als vrienden uit elkaar gegaan. Ik moest wel frisdrank voor ze kopen! Wat ik niet gedaan heb want dan moet ik iedere keer als ik daar langs kom frisdrank kopen!
Van de week inbrekers in de tuin gehad, ze hebben een fiets mee genomen en een mobiele telefoon. Iedereen hier was bang! Ze willen nu een bewaker met een geweer! Voorlopig maar even niet. Wel alle sloten op de deuren nagekeken en gerepareerd. Ze klimmen dus gewoon over een hoge muur waarop prikkeldraad zit! De hond en de guard sliepen heerlijk!!!! Komende zaterdag ben ik uitgenodigd voor een feest. Als je hier gaat trouwen worden eerst de families aan elkaar voor gesteld, dit heet een introductie. Er worden vragen gesteld aan de bruid en de bruidegom door de verschillende families. De koeien worden gegeven en de andere bruidsschatten. Ik word vrijdagmiddag opgehaald en kom zondag terug. Het schijnt uren te duren! Ik ben benieuwd en in mijn volgende blog zal ik er over schrijven.
Het werken hier zo weer opgepakt en het was leuk om de kinderen en de collega's weer te zien. Jurjanne en Corin (oprichters van Nafasi) waren er de eerste week ook. Zij kwamen naar Kampala om het huis te sluiten, maar het is anders gegaan! In de week voordat zij naar Oeganda gingen zijn er gesprekken gevoerd met een organisatie die interesse heeft in het huis en het werk wat wij hier doen. Toen Jurjanne en ik in het vliegtuig zaten en we een stop maakte in Kigali kreeg Jurjanne een sms dat zij bereid zijn Nafasi over te nemen. Wij waren moe van de reis en keken elkaar aan, OKE? Gebeurd dit echt?
En ja het is echt! Op het allerlaatste moment is er een keer gekomen in de toekomst van Nafasi en van de mensen die hier werken en voor de kinderen. God is Groot!! En ik ben dankbaar.
In de eerste week is hier een echtpaar gekomen om twee van de kinderen te adopteren. De rechtszaak is inmiddels geweest en nu is het wachten op de uitspraak. De ouders wonen ook in Nafasi in het guesthouse. Het is mooi om te zien hoe deze twee kids deze papa en mama direct accepteren, en om te zien hoe blij ze zijn. Maar er zijn hier nog drie meisjes, één van de meisjes is gehandicapt, zij is drie jaar oud en het is zo'n heerlijk vrolijk kind. Voor haar gaan we kijken voor een dagopvang zodat zij fysiotherapie kan krijgen. Dan de tweeling, voor hen is het moeilijk te zien dat de andere twee met hun papa en mama allemaal leuke dingen gaan doen. Maar gelukkig als de taxi eenmaal weg is met de familie dan is het ook weer snel goed. Ik ben met deze twee meiden een weekend weg geweest in een hotel met een zwembad. Helemaal geweldig vonden zij dat. Overdag was ik druk met ze maar ik dacht, oké vanavond gaan ze lekker vroeg slapen kan ik nog even lezen. Mooi niet! Ze sliepen rond 23.00 uur en om 7 uur 's morgens waren zij er weer! Maar ik heb het heel leuk gehad met hen.
Voor deze meiden is er nog geen oplossing, er is wel weer contact met de vader maar hij kan niet voor hen zorgen. Een familie hier in Uganda gaat ook lastig worden. Deze meiden hebben al zoveel mee gemaakt dat er nu voor hen naar de beste oplossing gezocht moet worden. Een familie waar ze de rest van hun leven kunnen blijven en veilig zijn.
Maar gelukkig hebben we nu weer tijd en kunnen zij nog hier blijven.
Verder ben ik hier gewoon lekker aan het werk. Het is niet druk dus kan ik ook lekker met de kinderen tutten. Ik ben met de tweeling een wandeling gaan maken en onderweg loop je dan door die kleine straatjes waar de mensen aan het werk zijn. Ik kwam langs een groep mensen die een spel aan het doen waren. Een vrouw vroeg mij wat ik met deze kinderen deed. Ik vroeg haar of zij boos was en zij zei ja. Toen zei ik dan moeten wij maar eens even praten. Ik ben er bij gaan zitten en heb hen verteld wat wij doe in Nafasi. We zijn als vrienden uit elkaar gegaan. Ik moest wel frisdrank voor ze kopen! Wat ik niet gedaan heb want dan moet ik iedere keer als ik daar langs kom frisdrank kopen!
Van de week inbrekers in de tuin gehad, ze hebben een fiets mee genomen en een mobiele telefoon. Iedereen hier was bang! Ze willen nu een bewaker met een geweer! Voorlopig maar even niet. Wel alle sloten op de deuren nagekeken en gerepareerd. Ze klimmen dus gewoon over een hoge muur waarop prikkeldraad zit! De hond en de guard sliepen heerlijk!!!! Komende zaterdag ben ik uitgenodigd voor een feest. Als je hier gaat trouwen worden eerst de families aan elkaar voor gesteld, dit heet een introductie. Er worden vragen gesteld aan de bruid en de bruidegom door de verschillende families. De koeien worden gegeven en de andere bruidsschatten. Ik word vrijdagmiddag opgehaald en kom zondag terug. Het schijnt uren te duren! Ik ben benieuwd en in mijn volgende blog zal ik er over schrijven.
-
28 Januari 2014 - 11:10
Heleen:
Ha lieve zus...super leuk verslag. Fijne tijd en veel zegen in alles wat je daar mag doen en mee maken. God zorgt voor je. Liefs.... -
28 Januari 2014 - 14:29
Elsa:
Hoi anneke, wat goed om te horen allemaal en nu mis ik nafasi nog meer! De kleine grote meid en de tweeling hebben een goeie aan jou! Leuk dat de ouders van de andere twee er zijn! Ben benieuwd hoe ze met elkaar om gaan! Lieve an, als ik het geld had vloog ik weer naar daar.. maar helaas ;) doe iedereen de groeten! En geef de honden een aai haha -
28 Januari 2014 - 15:21
Juanita, Johan, Alima En José:
Hallo Anneke
Ik had je blog al ontdekt en ben blij dat je weer in Kampala bent om voor "onze" kindjes te zorgen. Wij denken vaak aan de mooie dagen die we daar samen hebben beleefd en we missen de kleintjes en iedereen bij Kaja. Ik ben je dankbaar dat je de tweeling een beetje kan verwennen, ze verdienen nu wat extra aandacht. Ik mis die kleine kapoenen echt. Je doet prachtig werk. En we hopen dat alles orde komt met Kaja. Lieve groetjes uit een fris Vlaanderen. Juanita, Johan, Alima en José -
29 Januari 2014 - 08:34
Kees Hordijk:
He zusje,
Goed bezig, pas goed op jezelf en tel je zegeningen, maar dat doe je al, veel reden voor dankbaarheid, fijn wat te lezen over je passie/roeping.
Gods zegen en veel sterkte.
Je broer -
30 Januari 2014 - 03:19
Thomas:
Mammie!
Coole verhalen! Maar waar zijn de foto's??
Miss You!!
Xx -
30 Januari 2014 - 14:23
Hanneke Olij:
Lieve An,
Afgelopen zondag, na 2 weken niet te zijn geweest, hoorde ik in de kerk dat je al weer weg was. Jammer dat ik je niet even gedag heb kunnen zeggen. Zoals ik lees heb je het weer heerlijk naar je zin, al vallen de dingen die soms gebeuren niet altijd mee natuurlijk. Maar wat een enorme zegen dat jullie huis is overgenomen door "Stichting Afrika zending" Het werd afgelopen zondag verteld in de gemeente. Geweldig !! Er was natuurlijk applaus van iedereen. Super voor de kids en voor jullie ook natuurlijk want wat moet je anders met die schatjes? Als je die meiden zo ziet wil je ze toch direct adopteren.Wat een schatjes. Wat vreselijk dat ze in hun jonge leventje al zo veel hebben moeten meemaken. Ik hoop dat jullie een goed tehuis voor hen kunnen vinden waar ze een heleboel liefde zullen ontvangen en fijn kunnen opgroeien. Ik bid je alle wijsheid en een zegen van onze God toe lieve An. Zorg goed voor jezelf en sterkte voor der tijden dat het misschien minder fijn gaat.
Love you zussie.
Dikke knuffel,
Hanneke -
30 Januari 2014 - 15:05
Petra Van Apeldoorn:
Hoi lieve Anneke, Wat super dat je dat voor deze meisjes heb gedaan! Marco vertelde dat het huis wordt overgenomen, geweldig! We bidden voor jou en de 3 kinderen.
Gods zegen, nabijheid, wijsheid en liefde. -
15 Februari 2014 - 14:49
Angelique:
Heerlijk je verhaal te leZen! Ik bid voor die 2 kleintjes dat iemand goed voor ze kan gaan zorgen en dat ze die liefde zullen krijgen waar een kind recht op heeft!! Gods zegen voor jou en het werk dat je daar doet. Liefs angelique
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
