In de taxi.
Door: Anneke siepelinga
Blijf op de hoogte en volg Anneke
08 September 2013 | Oeganda, Kampala
Zo daar ben ik weer! Het heeft even geduurd maar zoveel maak ik nu ook weer niet mee. En ik merk dat er veel dingen zijn die ik al niet meer opmerk. Zoals wat er hier allemaal op een fiets vervoerd kan worden van geiten en kippen tot matrassen en heel veel waterkannen.
Hier op Kaja gaat het goed, we zijn druk bezig om voor de diverse kinderen goede opvang te vinden, of bij familie of pleegouders. Maar ook adoptie, als er hier geen familie of pleegouders zijn.
Van de week ben ik met John de binnenlanden in geweest voor één van de kinderen hier. Er was familie van dit jongetje gevonden en die had aangegeven ook voor dit jongetje te willen zorgen. We zijn bij deze opa en oma thuis geweest en het zag er daar prima uit. Maar hoe het precies met die families zit is mij wel af en toe een raadsel! deze opa en oma zijn zelf nog jong en hebben een meisje van 11/2 en een baby van drie weken. John heeft het mij uitgelegd: het is de jongste broer van de moeder van de moeder van het jongetje. Snappen jullie het? Vast wel.
De reis naar de binnenlanden was verschrikkelijk vermoeiend, eerst achterop de boda boda (sorry ma)! Het verkeer in de binnenstad van Kampala is echt dramatisch. Honderden boda's en heel veel auto's en die boda's die laveren daar dan tussendoor. Je benen goed binnenboord houden! Dan komen we aan op het taxi park en nemen een taxibusje naar Entebbe. Dit taxi park staat helemaal vol met taxibusjes en als je rond kijkt dan denk je er is geen taxi die hier meer uitkomt. Maar er is blijkbaar toch een systeem, want we komen eruit. Als je zit te wachten tot de taxi vertrekt komt er iedere minuut iemand aan je raampje kloppen of je iets wilt kopen. Drinken, koekjes, chapatti, pennen, horloges, sieraden. Je kan het zo gek niet bedenken of het wordt je aangeboden. Maar de verkopers blijven vriendelijk. Eindelijk het taxi park uit en dan begint de reis, eerst Kampala zien uit te komen. Al toeterend rijden de taxi's over de weg en als je een taxi nodig hebt ga je gewoon aan de kant van de weg staan en dan stoppen ze en kan je mee. Nu rijden er heel veel van die busjes dus er is veel concurrentie, dus hoe harder je rijdt en andere busjes inhaalt hoe meer klanten jij hebt. Daarom heeft de overheid besloten om richels in het asfalt te maken, erg fijn, maar het helpt, ze moeten echt afremmen.
Een rit naar Entebbe duurt normaal gesproken met de auto 45 minuten maar wij hebben er 2 1/2 uur overgedaan!
De kids hier in huis doen het prima, ze spelen heerlijk en zijn goed gezond. De eerste paar dagen wilden sommige kinderen nog niet echt naar mij luisteren. Als ik ze tot de orde riep dan keken ze me heel boos aan en staken dan een vingertje op en zeiden iets in het Luganda. Ik begreep wel dat het niet aardig was wat ze zeiden en later hoorde ik dat het , ik haat je, betekend. Na een paar keer aangeven dat ik daar echt niet van gediend ben, en ze even uit de groep heb verwijdert, komt het nu eigenlijk niet meer voor. Als je 's morgens binnenkomt is er een gejuich van aunty Anna! Maar dat doen ze gelukkig bij iedereen die ze even niet hebben gezien. Ik weet 's morgens al snel wie er binnengekomen is om te werken.
Ik heb ook twee nieuwe vrienden, de honden, het liefst liggen ze binnen in mijn huisje, maar één van de honden heeft zo'n sterke hondengeur dat ik dat maar niet doe. Nou je leest het al lekker bezig hier en het gaat prima. Regelmatig contact met het thuisfront en Maartje komt in oktober dus wat wil een mens nog meer!
Liefs Anneke
Hier op Kaja gaat het goed, we zijn druk bezig om voor de diverse kinderen goede opvang te vinden, of bij familie of pleegouders. Maar ook adoptie, als er hier geen familie of pleegouders zijn.
Van de week ben ik met John de binnenlanden in geweest voor één van de kinderen hier. Er was familie van dit jongetje gevonden en die had aangegeven ook voor dit jongetje te willen zorgen. We zijn bij deze opa en oma thuis geweest en het zag er daar prima uit. Maar hoe het precies met die families zit is mij wel af en toe een raadsel! deze opa en oma zijn zelf nog jong en hebben een meisje van 11/2 en een baby van drie weken. John heeft het mij uitgelegd: het is de jongste broer van de moeder van de moeder van het jongetje. Snappen jullie het? Vast wel.
De reis naar de binnenlanden was verschrikkelijk vermoeiend, eerst achterop de boda boda (sorry ma)! Het verkeer in de binnenstad van Kampala is echt dramatisch. Honderden boda's en heel veel auto's en die boda's die laveren daar dan tussendoor. Je benen goed binnenboord houden! Dan komen we aan op het taxi park en nemen een taxibusje naar Entebbe. Dit taxi park staat helemaal vol met taxibusjes en als je rond kijkt dan denk je er is geen taxi die hier meer uitkomt. Maar er is blijkbaar toch een systeem, want we komen eruit. Als je zit te wachten tot de taxi vertrekt komt er iedere minuut iemand aan je raampje kloppen of je iets wilt kopen. Drinken, koekjes, chapatti, pennen, horloges, sieraden. Je kan het zo gek niet bedenken of het wordt je aangeboden. Maar de verkopers blijven vriendelijk. Eindelijk het taxi park uit en dan begint de reis, eerst Kampala zien uit te komen. Al toeterend rijden de taxi's over de weg en als je een taxi nodig hebt ga je gewoon aan de kant van de weg staan en dan stoppen ze en kan je mee. Nu rijden er heel veel van die busjes dus er is veel concurrentie, dus hoe harder je rijdt en andere busjes inhaalt hoe meer klanten jij hebt. Daarom heeft de overheid besloten om richels in het asfalt te maken, erg fijn, maar het helpt, ze moeten echt afremmen.
Een rit naar Entebbe duurt normaal gesproken met de auto 45 minuten maar wij hebben er 2 1/2 uur overgedaan!
De kids hier in huis doen het prima, ze spelen heerlijk en zijn goed gezond. De eerste paar dagen wilden sommige kinderen nog niet echt naar mij luisteren. Als ik ze tot de orde riep dan keken ze me heel boos aan en staken dan een vingertje op en zeiden iets in het Luganda. Ik begreep wel dat het niet aardig was wat ze zeiden en later hoorde ik dat het , ik haat je, betekend. Na een paar keer aangeven dat ik daar echt niet van gediend ben, en ze even uit de groep heb verwijdert, komt het nu eigenlijk niet meer voor. Als je 's morgens binnenkomt is er een gejuich van aunty Anna! Maar dat doen ze gelukkig bij iedereen die ze even niet hebben gezien. Ik weet 's morgens al snel wie er binnengekomen is om te werken.
Ik heb ook twee nieuwe vrienden, de honden, het liefst liggen ze binnen in mijn huisje, maar één van de honden heeft zo'n sterke hondengeur dat ik dat maar niet doe. Nou je leest het al lekker bezig hier en het gaat prima. Regelmatig contact met het thuisfront en Maartje komt in oktober dus wat wil een mens nog meer!
Liefs Anneke
-
08 September 2013 - 16:44
Sandra:
He lady ... Leuk en spannend weer dus. Bij mij ook, hang nu op zondag oververmoeid in de stoel. Verhuizing op kantoor is achter de rug. Maandag ieder voor het eerst op nw vloer . Ben benieuwd naar reacties. Deze week nog hard werken om af te ronden, maar woensdag weer vrij om met tante ina naar ams het hermitage te gaan. Nog geen ticket geboekt, heb koud water vrees .... Liefs en je hoort me weer.
X San -
08 September 2013 - 19:16
Anja:
Hallo Anneke,
Zo te lezen zit je er al weer helemaal in en is het of je niet bent weg geweest.
Wel spannend hoor met die taxi's en boda boda's en dan ook de binnenlanden in.
Hopelijk vinden jullie voor die kinderen allemaal een goede plek. Wat fijn, dat Maartje in de
herfstvakantie naar je toe komt!!
Wij zijn net terug van onze reis naar NY en Canada (daar hadden we een bruiloft) en gaan nu
onze koffers weer pakken voor de reis naar Armenië.
We wensen je Gods zegen daar bij het werk wat je doet.
Groet,
Piet en Anja -
08 September 2013 - 19:44
Oma Geertje.:
Anna,Het is dat we weten en geloven,dat er Eén is die ons moet bewaren,zowel hier als in dat apen land van jou.Maar we hebben wel genoten van je verhaal.Ik heb me nog even gebogen over het verhaal van een broertje en een moeder,maar ik kom er ook niet uit.Hier gaat alles zo z'n gangetje.Pa heeft dagen dat hij heel erg moe is.Ook het kort geheugen wordt wel minder.Verder is hij heel erg rustig en lief.
Ik zelf wordt ook wel erg beperkt,en dat valt me wel eens erg zwaar.René is deze Zondag weer thuis,en daar genieten we van.Oom Bert is helemaal aan z'n eind.En soms kan lang duren,wij weten niet wat de weg is die we moeten gaanOok dat mogen we in Gods handen leggen.
Heb je van Mart haar feest gelezen,mooi hé.We waren heel erg verrast door je telefoontje.
Ank, heel veel sterkte, en Gods zegen voor je werk,we bidden voor je.
Liefs pa en ma. -
09 September 2013 - 08:33
Kees Hordijk:
Hoi Zusje, Fijn te lezen dat het goed met je gaat, wil je graag heel veel sterkte wensen in de roeping van je hart, je auto'tje staat hier geduldig te wachten tot je weer terug komt, zal er goed voor zorgen, iedere morgen een aai over z'n bolle dakie, zoals je ziet is dit de eerste keer dat ik reageer, weet dan ook niet zoveel te schrijven maar ben in gedachte bij je.
Je Broer. -
10 September 2013 - 17:31
Watsenalice:
Hoi schoon zusje , Anneke, Omdat ik morgen weinig tijd heb, en de eerste wil zijn, haha, alvast van harte gefeliciteerd met je verjaardag!!! Een hele fijne dag gewenst in dat verre land, en nog vele goede en gelukkige jaren toegewenst, samen met mijn broertje en je kinderen en Sara! Alle goeds, ook namens Watze, Liefs, Alice -
11 September 2013 - 11:35
Heleen:
Hey lieve zus....
leuk weer zo, n verslag van jou. Morgen ben je jarig. Ik wens je alvast een hele fijne dag toe. Liefs Heleen en een heel mooi en goed nieuw levens jaar toegewenst en de zegen van God in alles wat je doet. Liefs Heleen en Albert
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
