Schoolgeld en meer!
Door: Anneke Siepelinga
Blijf op de hoogte en volg Anneke
20 September 2013 | Oeganda, Kampala
De dagen vliegen hier om, er is altijd wel wat te doen. Of met de kinderen bezig of met de financiën en de dagelijkse gang van zaken. Het contact hier met de medewerkers is goed. Ze vertrouwen mij en vertellen van alles, want er is hier veel leed. Ziekte in de familie en als er iemand in het ziekenhuis ligt word je behandelt maar voor eten ed moet de familie zorgen. Er moet dus altijd iemand in het ziekenhuis zijn om voor de patiënt te zorgen. Maar als je een baan hebt en ook nog een paar kinderen thuis dan is dat alles bij elkaar best heftig. De mensen hier willen natuurlijk dat hun kinderen naar school gaan. Maar het schoolgeld is hier hoog. Iedere drie maanden 90 euro bij elkaar krijgen is voor veel mensen heel moeilijk. Maar ze doen en laten er alles voor. En dan vooral het laten! Een uur of langer naar je werk lopen om zo geld te besparen, en zo zullen er nog wel meer dingen zijn waar op bespaard wordt. of je gaat aan de weg zitten met groente uit je tuin om zo nog wat extra geld te verdienen. Ik neem mijn petje af voor deze mensen. Van de week bij een meisje op bezoek geweest. Dit meisje is nu 6 jaar en heeft een tijdje in Kaja Nafasi gewoond. Kaja ondersteund dit meisje nu door schoolgeld voor haar te betalen en geld te geven aan de mensen die doordeweeks voor haar zorgen. Ze kan alleen in de vakanties naar huis. Zij wordt opgevangen in de school waar zij op zit. Zij is het enige kind wat daar altijd is, ik denk dat het voor een meisje van 6 jaar best moeilijk is. We hebben ook haar moeder bezocht. Een heel jonge vrouw. Zij heeft drie kinderen en werkt in een flowerfarm. Zij werkt daar 6 dagen in de week en verdient 75000 shilling in de maand! Dat is ongeveer 25 euro!! De baas van deze farm is rijk! Hoe kan dit! Dit vind ik moderne slavernij! Maar toch, ik heb dit vrouwtje gezien en gesproken, een ontzettend vrolijk mens! Bruisend van energie. De twee andere kinderen hebben we ook opgezocht, zij worden opgevangen door een tante. De vader??? Er zijn veel mannen die hun verantwoordelijkheid niet nemen. Die vertrekken en laten hun vrouw en kinderen alleen achter. De vrouwen hier zijn sterk. Ze moeten wel. Natuurlijk zijn hier ook gezonde gezinnen, maar als je hier werkt en al de verhalen hoort dan zou je dat bijna vergeten.
Weet je, ik zou iedereen hier wel willen helpen, en die verhalen maken mij verdrietig en ook boos. Maar ik ben geen rijke Mzungo.
Pas zaten hier voor de poort twee jongetjes van een jaar of 10, ik maakte een praatje met ze, en toen zeiden ze aunty we are so hungry! En ja wat doe je dan. Ik heb ze wat gegeven en aan die gezichten te zien waren ze heel blij met 30 cent!!
Eigenlijk zou ik het liefst een fonds oprichten om ouders hier te helpen om hun kinderen naar school te laten gaan. Maar dan moet je hier, vind ik ook wonen. want het kan niet stoppen als je weer weg gaat. Toch ga ik er over nadenken.
Weet je, ik zou iedereen hier wel willen helpen, en die verhalen maken mij verdrietig en ook boos. Maar ik ben geen rijke Mzungo.
Pas zaten hier voor de poort twee jongetjes van een jaar of 10, ik maakte een praatje met ze, en toen zeiden ze aunty we are so hungry! En ja wat doe je dan. Ik heb ze wat gegeven en aan die gezichten te zien waren ze heel blij met 30 cent!!
Eigenlijk zou ik het liefst een fonds oprichten om ouders hier te helpen om hun kinderen naar school te laten gaan. Maar dan moet je hier, vind ik ook wonen. want het kan niet stoppen als je weer weg gaat. Toch ga ik er over nadenken.
-
20 September 2013 - 13:48
Jolanda De Jonge:
Heftig verhaal hoor An. Kun je wel goed omgaan met al die ellende? De tijd vliegt inderdaad voorbij. Nog even en Maartje komt naar je toe. Leuk!!
Bedankt dat je weer je verhaal aan ons hebt toevertrouwd. Ik wens je een hele goede en vruchtbare tijd toe.
Liefs,
Jolanda -
22 September 2013 - 13:30
Watzeenalice:
Goed om weer van je te lezen, Anneke. Je verhaal past mooi in onze burendag en vredeszondag hier. Gewoon er zijn voor de ander! Sterkte en groetjes, watzeenalice
-
22 September 2013 - 14:28
Hanneke:
Ha die An, dit is voor het eerst dat ik je weer schrijf, sorry dat het zo lang duurde. Wat jij schrijft in bovenstaand verhaal is nu precies de reden dat ik dit werk nooit zou kunnen doen. Ik zou zo boos zijn op zo'n bijv. flowerfarm eigenaar en gewoon ook op de omstandigheden voor die kleine lieverds die op de wereld worden gezet en na een paar jaar aan hun lot worden overgelaten etc. Je zou gewoon ieder kind een plekje willen geven en naar school laten gaan, en vooral heel veel liefde willen geven. Dat laatste is niet zo moeilijk denk ik maar het zijn er zo veel he. Het lijkt me in ieder geval ongelooflijk frustrerend dat er niet genoeg geld is om ieder kind te helpen en ik vind het dan ook een schitterend idee van je om een fonds hiervoor op te richten. Dit kan misschien vanuit Nederland ook worden gerund? Lieverd ik heb heel veel bewondering voor je dat je je zo inzet voor deze kinderen. Je maakt voor hen toch best wel verschil en ik bid dat God je de kracht, de mogelijkheden en de middelen gaat geven om nog meer te kunnen doen voor hen.
Heel veel liefs,
Hanneke -
28 September 2013 - 19:34
Linda Wiercx:
Hallo Anneke,
Wat een verhalen, je zal je inderdaad nooit vervelen, genoeg te doen.
In ons gezin heb ik met mijn man en kinderen over je idee van een fonds gesproken, als dat fonds er komt willen wij je steunen en een kindje helpen om naar school te gaan.
Vele groetjes Linda Wiercx en familie. -
02 Oktober 2013 - 22:50
Angelique:
He Anneke, wat maak je allemaal niet mee. Het lijkt mij super moeilijk om dit te zien en het anders te willen....maar niet de middelen hebben...je bent er nu, en geef hen liefde en aandacht, wat ook belangrijk is.Praten over Jezus hoe veel hij van hen houdt kan ook veel indruk maken. En hollandse liedjes leren, hihi. Meis, hou je goed. Leuk dat Maartje komt he. Je zal er naar uit zien kan ik mij zo voorstellen.
Hou je goed,
liefs Angelique
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
